ประเทศไทยมีมรดกวัฒนธรรมที่บรรพชนได้เพียรพยายามสร้างสรรค์ไว้เป็นจํานวนมาก อีกทั้งมีคุณค่าควรแก่การศึกษาค้นคว้าอย่างยิ่ง แต่ในที่นี้จะกล่าวถึงเฉพาะหลักฐานที่เป็นรูปลักษณ์อักษรและภาษา ซึ่งปรากฏอยู่ในเอกสารโบราณประเภทจารึก มีอายุในระหว่างพุทธศตวรรษที่ ๑๑ เป็นต้นมา จนถึงพุทธศตวรรษที่ ๒๔ จารึกเหล่านั้นเป็นหลักฐานในรูปลายลักษณ์อักษร ซึ่งจะบ่งบอกถึงความเคลื่อนไหวของอารยธรรมและค่านิยมแห่งสังคมในกลุ่มชนโบราณต่าง ๆ แต่ละยุคสมัยทุกภูมิภาคของประเทศไทย เพื่อส่งเสริมให้การศึกษาค้นคว้าอักษรภาษาโบราณจากจารึกกว้างขวางยิ่งขึ้น หอสมุดแห่งชาติได้จัดทําโครงการจัดพิมพ์จารึกในประเทศไทยขึ้นโดยรวบรวมจารึกต่างๆ ที่พบในประเทศไทยจารึกเหล่านั้นบางหลักได้มีการอ่านแปลและพิมพ์เผยแพร่แล้ว บางหลักยังไม่เคยพิมพ์ในที่ใดมาก่อน โดยจัดจารึกเหล่านั้นเป็นกลุ่มตามรูปแบบอักษรที่ปรากฏใช้ในจารึกนั้น ๆ และเรียงลำดับอายุสมัยรวมเป็นหนังสือจารึกในประเทศไทย สำหรับหนังสือจารึกในประเทศไทย เล่ม ๓ จารึกอักษรขอมโบราณ พุทธศตวรรษที่ ๑๔ – ๑๖ ได้มีการปรับปรุงส่วนที่เกี่ยวกับหลักฐานของจารึกให้สมบูรณ์ที่สุดเท่าที่จะทำได้ เช่น ชื่อจารึก ในการพิมพ์ครั้งก่อนนิยมตั้งชื่อจารึกตามสถานที่ซึ่งได้พบจารึกนั้น ๆ ทั้งนี้เพื่อความสะดวกในการเรียกชื่อ และลงหลักฐานในบัญชีหรือทะเบียนก่อนการศึกษาวิเคราะห์และอ่านแปล ต่อมามีการพบจารึก ณ สถานที่แห่งเดียวกันมากชิ้นขึ้นอีก การเรียกชื่อจารึกจึงซ้ำซ้อน สับสน ทำให้เข้าใจไขว้เขวได้ ด้วยเหตุนี้จึงจำเป็นต้องเปลี่ยนชื่อ หรือกำหนดชื่อจารึกขึ้นใหม่โดยเฉพาะจารึกที่ยังไม่เคยพิมพ์เผยแพร่และจารึกที่ยังไม่เคยมีชื่อแม้จะพิมพ์เผยแพร่แล้วก็ตาม โดยให้ชื่อจารึกตามชื่อสถานที่หรือเนื้อเรื่อง หรือข้อความที่ปรากฏในจารึกนั้น ส่วนจารึกที่มีชื่ออยู่แล้วและเคยพิมพ์เผยแพร่เป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปก็คงชื่อเดิมไว้ไม่เปลี่ยนแปลง ในส่วนที่เกี่ยวกับหลักฐานการลงรายการทะเบียนจารึกนั้นได้จัดทำรายละเอียดเกี่ยวกับจารึกเพื่อให้ทราบถึงอักษร ภาษาอายุสมัย วัตถุที่ใช้จารึก สถานที่พบ การเผยแพร่และประวัติอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้เพื่อให้ความรู้เกี่ยวกับองค์ประกอบของจารึกแต่ละชิ้นกระจ่างชัดยิ่งขึ้น ความรู้เหล่านี้จะเป็นข้อมูลสนับสนุนการศึกษาวิเคราะห์ภูมิหลังของจารึก ซึ่งเกี่ยวข้องกับประวัติการของกลุ่มชนในสังคม ผู้สร้างจารึกนั้น ๆ อีกทั้งเป็นปัจจัยในการศึกษาวิชาการด้านประวัติศาสตร์โบราณคดี อักษรศาสตร์ ภาษาศาสตร์ ศิลปศาสตร์ ตลอดจนศาสนา วัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และอื่น ๆ อันเกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่ของกลุ่มชนในอดีตนั้น ๆ อีกด้วย